Bu hayatı alt alta topluyorum, üst üste topluyorum elde kalan yine mutluluk, yine mutluluk.
Mutluluk insanın iyi hissetmesi, her şeye rağmen iyi hissetmesi.
İnsanın var oluş amacı binlerce yıldır tartışılmış, uğrunda savaşlar yapılmış, haklar gasp edilmiş. Bu iş bu kadar basit mi, mutlu olalım bu işten kurtulalım, diyebilir miyiz?
Bence demeliyiz. Tüm yaptığımız işler mutluluğa çıkmalı, Paris' in meydana çıkan sokakları gibi. Yerli sevenler Aydın' ın Atça mahallesine de bakabilirler. Sonunda mutluluğa çıkacak tek şartımız bu.
Tamam ama bizi bu sona götürecek kadar vademiz yoksa mutlu yarınlar bir türlü olmazsa.
Anı mutlu yapalım o zaman. İyimserlik değil bu, polyanıcılık değil, Kendinle barışık olmanın verdiği bir haz ile mutlu olmak. Anlık mutluluk ve bu sürekli olacak.
Nasıl yaparız? Bu bir doluluk hali, kendinden memnunluk hayattan değil, Ama ben dolu değilim!
Dolduralım o zaman. Ya o kadar da vadem yoksa. dolacak kadar.
Şimdiden mutlu ol, bu andan. Milat olsun. Yarın da mutlu ol. Yarın ki anlarda da.
Bu andan başla ve genel bir mutluluk halinde kal. Memnunluk halinden, vaktinden, kendinden memnunluk. hayattan dünyadan değil.
Mutlu yaşa, mutlu ol, mutlu öl.
Bu bahsettiğim mutluluk, hüznün tersi olan mutluluktan bir tık genel. Kendinden memnunluk ile kendiliğinden meydana gelen bir mutlu olma hali. Bünyesinde diğer hayati fonksiyonları barındırır.
Ahmet GEZER/ İstanbul
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder